Από τη μια ο ΕΜΠΕΙΡΙΣΜΟΣ του φαίνεται απολύτως ανεπαρκής στο να συλλάβει τις λογικομαθηματικές έννοιες.
Από την άλλη επιτίθεται στον ΡΑΣΙΟΝΑΛΙΣΜΟ για το ότι δεν μπορεί να αναγνωρίσει πως όλη η Γνώση εμπεριέχει εμπειρικά δεδομένα, αισθητηριακές αντιλήψεις διευθετημένες μέσα στον Χώρο και στον Χρόνο. Χαρακτηρίζει ψευδαίσθηση την επιμονή των ρασιοναλιστών να τοποθετούν την αισθητηριακή αντίληψη σε ένα επίπεδο μη υλικό και τις ιδιότητες της σε ένα επίπεδο υπερβατικό
Σύμφωνα με τον ίδιο η αισθητηριακή αντίληψη είναι μία περίπλοκη διεργασία με Υποκείμενο την Συνείδηση ενός ανθρώπου και Αντικείμενο ένα συγκεκριμένο μανταρίνι. Στη διεργασία αυτή η δραστηριότητα του Υποκειμένου παίζει σημαντικό ρόλο. Όσο για το μανταρίνι – ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΝ- που εκπέμπει το μήνυμα εμπεριέχει ένα ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΘΕΑΥΤΟ (κάτι το μυστηριώδες)που δεν μπορεί να συλλάβει το Υποκείμενο –παρατηρητής. [FN, ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΩΣ ΟΛΟΤΗΤΑ ΜΕ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, δες HUSSERL]
Μπορούμε συνολικά να πούμε ότι ο Καντ ξεκίνησε από το έργο του Νεύτωνα και από την παράδοση του ευρωπαϊκού ρασιοναλισμού (Καρτέσιος, Spinoza, Leibniz), αφυπνίστηκε από τον δογματικό του λήθαργο από την επίθεση του Hume στη ρασιοναλιστική θεώρηση της ΑΙΤΙΟΤΗΤΑΣ και κατέληξε να δημιουργήσει μία κριτική φιλοσοφία η οποίασυνθέτει στοιχεία και από την εμπειριστική (Γκασέντι, Λοκ, Μπέρκλει, Χιουμ) και από τη ρασιοναλιστική παράδοση
eidetisch 