Τα επιχειρήματα του Αριστοτέλη κατά της ύπαρξης κενού στηρίζονται στην θεωρία του για την κίνηση

Τα επιχειρήματα του Αριστοτέλη κατά της ύπαρξης κενού στηρίζονται στην θεωρία του για την κίνηση.

———————————

Κατά τον Αριστοτέλη η ταχύτητα ενός σώματος*[Φυσικά Η, 249b 27 – 250b 7 και Περί Ουρανού VI, 273b και 274a 5 – 7.]:

Ø Είναι ανάλογη της δύναμης που το κινεί

Ø Είναι αντιστρόφως ανάλογη της αντίστασης (δηλαδή της πυκνότητας) του μέσου εντός του οποίου επιτελείται η κίνηση

Ø Εξαρτάται από το μέγεθος και το σχήμα του σώματος καθώς και από την πυκνότητα του μέσου

———————————-

Έτσι, η ταχύτητα ενός σώματος σε ελεύθερη πτώση είναι ανάλογη του βάρους του: το βαρύτερο σώμα πέφτει γρηγορότερα από το ελαφρύτερο.

Μπορούμε να δώσουμε την ακόλουθη μαθηματική διατύπωση αυτών των νόμων (πρέπει όμως να τονίσουμε ότι η Φυσική του Αριστοτέλη ήταν ποιοτική και όχι ποσοτική*[Η κίνηση γίνεται αντιληπτή ως ποιότητα. Σύμφωνα με την αρχαιοελληνική αντίληψη τα μεγέθη μπορούν να προκύψουν μόνο από λόγους ομοίων ποσοτήτων (π.χ. μεταξύ δυο χρόνων ή δυο αποστάσεων). Ένας λόγος μεταξύ ανόμοιων ποσοτήτων, όπως η απόσταση και ο χρόνος δεν μπορεί να θεωρηθεί μέγεθος.]):

: Τ = Δ/Α [Ταχύτητα = Δύναμη/Αντίσταση.]

Από αυτούς τους νόμους συνεπάγεται ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κενό γιατί τότε, σε ένα χώρο μηδενικής πυκνότητας, η αντίσταση θα ήταν ίση με μηδέν και άρα η ταχύτητα θα ήταν άπειρη και τα βαριά σώματα θα είχαν την ίδια ταχύτητα με τα ελαφριά (Αδύνατον).